Naomi & Verlies

Welkom bij de eerste week van Gebroken en Verlost! Ik ben zo blij dat je meedoet en kijk ernaar uit om de komende zes weken met je door te brengen en te leren hoe we de labels van gebrokenheid kunnen verwijderen en kunnen starten met het dragen van een nieuw label… dat van Verloste!

Als je je nog niet hebt geabonneerd op onze blog of onze #LoveGodGreatly app nog niet hebt gedownload, doe dat dan snel. Je krijgt dan toegang tot onze blogs op maandag, woensdag en vrijdag.

——————————————————————

Mijn hart gaat uit naar Naomi (of moet ik Noömi zeggen? Soms weet ik niet meer welke kant het opgaat met mijn accent uit Indiana / Ohio / Texas als ik de video’s opneem. Sorry, mensen, ik dwaal af…).

Hoe hartverscheurend moet het voor haar zijn geweest om naar Bethlehem terug te keren zonder haar man en twee zonen. Vol verwachting verliet ze haar huis, met hen aan haar zijde. Stap voor stap liepen ze samen naar hun nieuwe en hoopvolle toekomst. Een nieuw leven wachtte hen… dachten ze.

Jaren later gaat Naomi terug naar huis zonder haar man en zonder haar zonen. Een vrouw die haar huis heel verliet en gebroken en beschaamd terugkeerde.

En ze vroeg zich af of ze Gods stem verkeerd had verstaan.

Waarom had Hij zoveel pijn toegelaten in haar leven? Waarom zoveel verlies? Moest Hij echt toestaan dat haar echtgenoot en zonen stierven? Wat had ze gedaan om deze straf te verdienen… deze bezoeking?

Maar zij zei tegen hen: Noem mij niet Naomi, noem mij Mara, want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan. Ík ging vol weg, maar de HEERE heeft mij leeg laten terugkeren. Waarom zou u mij Naomi noemen, nu de HEERE tegen mij getuigd heeft en de Almachtige mij kwaad gedaan heeft?  - Ruth 1:20-21

Hoewel we misschien niet hebben ervaren hoe het is om je man en kinderen te verliezen, denk ik dat we ons allemaal kunnen voorstellen dat je het gevoel kunt hebben alsof God je heeft verlaten. We worstelen er  ’s nachts in bed mee, als niemand anders wakker is. We staren naar het plafond en vragen ons af wat we hebben gedaan waardoor we God zo boos hebben gemaakt dat Hij ons zou verlaten en zijn zegen met zich mee zou nemen. We voelen ons alleen, verlaten en bitter door het gevoel van ons gebroken hart dat ons opslokt… het is bijna ondraaglijk om te ademen. En het laatste wat we willen is op die manier terug naar huis keren. En toch is het - voor veel van ons – de beste optie om terug te keren naar de mensen die van ons houden als we gebroken zijn.

Want de waarheid is… dat we in een gebroken wereld leven die is bevlekt met verlies, pijn en hartzeer.

TOCH…

Zijn we niet alleen.

Door onze pijn beginnen onze harten te luisteren naar de zachte stem van twijfels:

‘Je bent gebroken.’

‘Niemand houdt van je.’

‘Je bent verlaten.’

‘Je bent niet goed genoeg.’

‘Je bent een vergissing.’

‘Je bent niet ________.’

Net als Naomi laten we onze emoties ons de waarheid zeggen, in plaats van Gods Woord. We staan onze emoties en onze pijn toe om onze blik te vertroebelen en we kunnen niet meer zien hoe God in onze noden voorziet terwijl ze zo’n pijn lijden.

TOCH…

God was genadig en gaf haar Ruth.

Ze had een metgezel die met haar meereisde over de weg die ze eerder met haar man en zonen was gegaan. Ze ging niet alleen en leeg naar huis, hoewel ze zich wel zo voelde. Ruth was bij haar, en God was er ook.

En God gebruikte haar op een krachtige manier toen ze zo’n hartzeer had. Want het komt door Naomi dat Ruth hoort over God, God vertrouwt en Naomi’s God haar eigen maakt… en dat Ruth uiteindelijk de overgrootmoeder wordt van onze Heer en Verlosser, Jezus Christus.

God gebruikt Naomi’s gebrokenheid.

Vriendin, ik wil je hiermee bemoedigen vandaag: waar je ook doorheen gaat,  hoeveel pijn je ook hebt, hoeveel hartzeer of verraad… God is aan het werk.

Ik bid dat je vandaag bemoedigd bent door Naomi’s verhaal en dat je eraan herinnerd bent dat God altijd iets goed voort kan laten komen uit elke pijn. Hij werkt altijd in onze levens en Hij verlost ons van onze gebrokenheid voor Zijn glorie.

Onze identiteit ontlenen we niet aan gebrokenheid, maar aan wie God zegt dat we zijn.

Ik volmaakt geworden in Christus. (Kolossenzen 2:10)

Ik ben een kind van God. (Galaten 3:26)

Ik ben uitverkoren. (1 Petrus 2:9)

Ik ben verlost. (Gal. 3:13)

Ik ben gerechtvaardigd. (Romeinen 5:1)

Ik ben een overwinnaar. (Openbaringen 12:11)

Ik ben vergeven. (Efeziërs 1:17)

Ik ben geworteld en opgebouwd in Hem, en bevestigd in het geloof, en overvloedig met dankzegging. (Kolossenzen 2:7)

Ik ben geweldig geliefd door God. (Romeinen 1:7; Efeziërs 2:4; Kolossenzen 3:12; Thessalonicenzen 1:4)

Ik ben Gods maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen (Efeziërs 2:10)

God is altijd bij me. Hij zal me nooit verlaten. (Deuteronomium 31:6)

God is mijn Trooster. (2 Korinthe 1:3-5)

Ik kan alle  dingen aan door Christus, Die mij kracht geeft. (Filippenzen 4:13)

Ik heb de gedachten van Christus. (1 Korinthe 2:16)

Ik ben de gerechtigheid van God in Christus. (2 Korinthe 5:21)

Ik heb Degene die Groter is in mij; groter is Hij Die in mij is, dan die in de wereld is. (1 Johannes 4:4)

Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. (Galaten 2:20)

Heb God Groots Lief! 

Angela

Uitdaging van week 1: Print dit document en hangt het ergens op zodat je het kunt zien en zodat je Gods waarheid kunt onthouden voor de momenten je de zachte stem hoort fluisteren over de labels die aan je kleven.